رســتگاری ، در مهــربانی اســت . حکیم ارد بزرگ
آیـــا ما مهــربان هســتــیم ؟! آنگاه که در هنگامه دیـــدار نزدیکان و یـــا رهــایی از رنج و سختــی ، جانــــ ــداری را سر می بریم و با ریختن خونش و خوردن گوشــ ـتش جشن می گیریم ؟! به جای این کارهــا درخت بکاریم ، نان و شیرینی ببخشاییم و دســتگیر تنگدســتان بوده و براســتــی مهــربان باشیم . حکیم ارد بزرگ
مهــرورزان ، آدمیـــان را به زیباتـــ ـرین واژه هــا می خواننــــ ــد و در روزهــای سخت یـــاور یکدیگر می گردنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
خوشبخت کسی اســت که در او مهــر و دوســتــی لانه دارد . حکیم ارد بزرگ
آنکه همراه اســت و یـــاور ، هــر نفسش ، بهــایی بی انتهــا دارد . حکیم ارد بزرگ
تنهــا راه مانــــ ــدگاری هــر کشش دوســتانه ای ، رسیـــدن به ساختاری هماننــــ ــد اســت . حکیم ارد بزرگ
دامن خـــرد و حکمت ، از جادو و دروغ به دور اســت . حکیم ارد بزرگ
نگاه و آرمان حکمت ، خـــردمنــــ ــدانه زیســتن اســت . حکیم ارد بزرگ
زیبارویی که می دانــــ ــد ، زیبایی مانــــ ــدنی نیســت ، پرســتــیـــدنی ســت . حکیم ارد بزرگ